لامبورگینی کانتاچ در سال ۱۹۷۱ به عنوان نمونه مفهومی در نمایشگاه ژنو رونمایی شد، سه سال بعد نخستین نمونه از این خودرو با کد LP400 به عنوان یک خودروی سریع‌السیر، شانس رسیدن به سرعت ۲۶۴ کیلومتر بر ساعت را به خریدارانش داد. هرچند امروزه دستیابی به این سرعت با یک خودرویِ اسپرتِ به مراتب ارزانتر کاری شدنی است، اما چه می‌شود کرد وقتی این خودرو با طراحی منحصر به فردش، خودش را حتی در حالت سکون سریعتر از هر خودروی سریعی بر ما تحمیل می‌کند!
فقط چند لحظه برای همراهی با رقصِ خطوطِ شکسته‌ی کانتاچ کافی‌ست تا دلباخته‌ی دستهایِ هنرمندمارچلو گاندینی بشوید.
زمانی که غالب خودروها از قوس ها و خطوط نرم تشکیل شده بودند ، کانتاچ با طراحی وحشی و عصیانگرش توانست از دنیای یکنواختی فاصله بگیرد.
سال ۱۹۹۰ پایان کانتاچ بود، اما موتور V۱۲ با زاویه۶۰ درجه بین بلوک سیلندرها، قرارگیریِ موتور در وسط خودرو و درب‌های باز شونده به صورتِ عمودی، میراثی است که در نسل های بعدی آن همچنان ادامه دارد. در طول این مدت کانتاچ هر از چند گاهی با یک ورژن جدید و پرقدرت‌تر طرفداران خود را به وجد آورد، هر چند کانتاچ های به روز شده، با ظرافت و زیبایی LP400 بیگانه بودند! لامبورگینی کانتاچِ موجود در موزه خودروهای کلاسیک ایران یکی از ۱۵۷ دستگاه LP400 تولیدی است و این یعنی یک واحدِ ۴ لیتری با ۳۷۳ اسب بخار قدرت و ۳۶۳ نیوتن متر گشتاور که قادر است تمامِ شیشه‌های سالن را تحت تاثیر قرار بدهد!
